تاریخ : ۲ مهر ۱۳۹۱
اندر احوال بیماران آسایشگاه مهدیشهر

مدیرعامل بنیاد نیکوکاری امام صادق، پژوهشگر و فعال اجتماعی

هر از گاهی مردم خیراندیشی مشاهده می شوند که با جعبه شیرینی و یا شاخه های گل ویا هدایایی در دست، به منظور ملاقات با سالمندان و معلولین جسمی به آسایشگاه آنان ورود پیدا می کنند تا دلی تنک و مکدر و نالانی را شادمان کنند. گاه رسانه های جمعی در مناسبت های مختلف، با تهیه برنامه و گزارش خود از این گونه اماکن، نه تنها خوشنودی سالمندان و معلولین را فراهم می سازند،بلکه مشوقی هستند برای مردمی که به صله رحم و ثواب آن اعتقاد دارند. امادر گوشه ای از این استان; در مهدیشهر واقع در دوراهی زیارت، یکی از مراکز پر تحرک و منحصر به درماندگان خاص وجود دارد که کماکان مورد توجه و یاری مردم نیکوکار مهدیشهر واقع می شود. ولی از نگاه دوربین سیما و گزارشگران صدا و نیز مطبوعات محلی به دور مانده است.
نگارنده به قصد آشنایی از این مرکز و دیدار با بیماران مستقر در آن و استنباطی که از مشکلات مرکز پیدا کرده، خود را موظف می داند تا با ارائه شرح کوتاه و گزارش گونه ای، اگر توفیق یابد، توجه خوانندگان محترم و در نهایت دیدارشان از این گونه بیماران روحی و روانی را فراهم آورد، شاید هم بدین وسیله بیماران مذکور مورد عنایت بیشتر نهادها و ارگان ها، امامان محترم جمعه و جماعات، صدا و سیما و مطبوعات واقع شوند.
این مرکز در سال 1382 توسط موسسه ای به نام خادم الحسنین که تحت نظر بهزیستی استان سمنان می باشد، با مدیریت شادروان محمد طیبی تحت عنوان مرکز بیماری های روانی مزمن با 15 بیمار و 5 پرسنل شروع به کار نموده است. در حال حاضر با مدیریت حسن طیبی و با حضور 17 پرسنل، 38 نفر از بانوان مبتلا به این بیماری مزمن، در این مرکز شبانه روزی مورد مراقبت و درمان قرار می گیرند.
25 تن از مدجویان به ترتیب از شهرستان های گرمسار 4 نفر، سمنان 7 نفر، شاهرود 7 نفر، دامغان 3 نفر و مهدیشهر 4 نفر می باشد. همچنین 13 نفر از مددجویان از استان های مختلف هستند. در بین مریض ها 3 تن مجهول الهویه دیده می شوند. بیشتر مددجویان و شاید قریب به 90% آنان وضعیت اقتصادی نامطلوبی دارند. بیماران به طور ماهانه توسط متخصص روان پزشکی و در هفته 3 روز توسط پزشک عمومی در قبال اخذ حق ویزیت، معاینه روانی و جسمی می شوند. هم چنین در سه چهار روز هفته توسط مربیان کار درمان در بخش صنایع دستی، آموزش می بینند. مدیر مرکز، بهیاران و روان شناسان و پرستاران از بیماران مراقبت می نمایند. مخارج ماهانه هر بیمار حدود 350 هزار تومان و شاید بیشتر می باشد که 170 هزار تومان یارانه توسط بهزیستی پرداخت می گردد. 12 نفر از ولی بیماران از پرداخت شهریه خودداری می نمایند یا بد حساب هستند. فلذا اگر مساعدت مردم مهدیشهر، در تامین بخشی از ضرر و زیان وارده نباشد، موجب تعطیلی این مرکز می گردد. در عین حال باز هم این موسسه با ضرر مواجه است.
اگر چه این بیماران به اختلال روان و اعصاب دچارند و گاه و بی گاه از آنان خطا و حرکات نامعقول و ناپسند بروز می کند، یا در صورت فرار از مرکز نظم جامعه را مختل می سازند و نیز در خود مرکز و به دور از چشم سرپرست و پرستار ممکن است با نحا» مختلف خطرآفرین باشند; ولی از عقلانیت بی بهره نیستند. آنان نیاز به محبت دارند. محبتی که از جانب ولی یا بستگانشان کمتر دیده می شوند و یا دیده نمی شود. متاسفانه بعضی از آنان طی سال ها ملاقاتی ندارند و شاید در طول عمرشان بستگانشان را نبینند. به هرحال حق تعالی به آنان حق حیات داده و نیاز شدید به گفت و شنود و ملاقات و یاری دارند. پس برماست که به این معلولین ذهنی توجه ای داشته و با آنان هم ملاقاتی داشته و ببینیم که چگونه از سرپرست و پرستاران خود اطاعت می کنند، چقدر از دیدن ما خوشحال می شوند. چگونه شعر و ترانه خوانی را یاد گرفته اند و هم آوایی می کنند. چقدر از موسیقی درمانی لذت می برند و در روح و روان آنان اثر می گذارد.آنان هم مثل ما به رادیو گوش می دهند و تلویزیون را تماشا می کنند. به روز زن و مادر اهمیت می دهند و دوست دارند، کسان خود را در این روز ملاقات کنند و به آنان تبریک بگویند. آنان از این فضای کوچک و بسته، محزون دلگیرند. چه خوب می شود برخی از بانوان نیکوکار به مناسبت های مختلف از جمله روز زن از این بیماران عیادت به عمل آورند و شاید هم یکی از راه های صحت و بهبودی آنان باشد. در سطور فوق از مساعدت مردم نیکوکار مهدیشهر به این مرکز گفته شد که معمولا مواد غذایی و خوراکی را پشت درب تحویل می دهند و وجوهات نقدی را به صندوق مرکز می ریزند. ولی می توانند با کمک و هدایت مدیر مرکز و پرستاران از بیمارانی که در فاز بعد خلقی نیستند، عیادت به عمل آورند. در پایان از مردم شریف استان به خصوص اهالی محترم مرکز استان سمنان که در جوار شهر مهدیشهر می باشند، می توان انتظار داشت که این بیماران را از یاری و عیادت خود محروم ننمایند.
انشاالله.

برچسب‌ها:, , , , ,


یک پاسخ به “اندر احوال بیماران آسایشگاه مهدیشهر”

  1. سنگسری دوختر گفت:

    درود بر قلم زیبا یی که مسوولانه می چرخد.

    از تذکر به جای شما بسیار ممنونم

    پس برماست که به ایشان توجه ای داشته و با آنان هم ملاقاتی داشته و ببینیم چگونه شعر و ترانه خوانی را یاد گرفته اند و هم آوایی می کنند. آنان هم مثل ما به روز زن و مادر اهمیت می دهند و دوست دارند که به آنها تبریک گفته شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

تبلیغات