دوستان اجازه دهید از منظر دیگر به مسئله اتباع افغانی نگاه کنیم:
ایران و افغانستان در روزگاری نه چندان دور سرزمینی واحد با ویژگیهای قومی و زبانی و فرهنگی و… مشترک بودند و هنوز هم این اشتراکات در موارد ظریفی که کمتر به آنها توجه می شود کاملا آشکار است. مثلا واژه” نموشون” به معنی شب و واژه “کفت” به معنی پشت و بسیاری از واژگان دیگر در زبان سنگسر و زبان اهالی هرات افغانستان مشترک است که نشان از نوعی وحدت و همبستگی قومی بین ما سنگسرها و مردمان آن سامان استکه بعلت بیعرضگی حاکمان ما به دو پاره شده و اینک ما هم به پیروی آنها و بی توجه و اهمیت به پیشینه فرهنگی خود این عموزادگان خود را اجنبی و بیگانه قلمداد کرده و مرتب از low culture بودن آنها صحبت میکنیم و این در حالی است که عیب دیگران را دیدن نه تنها نشان از فرهیختگی و پختگی و high culture بودن نیست بلکه خود به نوعی نشان از وجود ضعف و فرافکنی آن می تواند باشد. پس بهتر آنکه از فرصت حضور این نوادگان پیشین اجدادی خود استفاده کرده و ار سرگذشت آنها عبرتی برای خود و مشکلات خود بیابیم.
نکته جالب دیگری که گاها موجب مشغول شدن فکر به خود میشود نامی است که بر این دیار جدا مانده از مام وطن گذاشته اند و آن افغانستان است. چرا که اگر مراد نام قبیله پشتون” اَوقان” باشد که بایستی آنرا ” اَوقانستان” نامید. پس گویا برنامه آن بوده که این مردم ستمدیده همیشه در شیون و افغان بعلت بدبختی های خود باشند که آنرا افغانستان نامیده اند، امید آنکه با تعامل با یکدیگر و استفاده از تجارب و عبرت از سرنوشت این سرزمین غریوستانی شود که همیشه غریو شادی ساکنانش موجب فخر ساکنان فلات ایران گردد.
و اما نکته جالب که چندی پیش با آن مواجه و سبب شد از این فرصت استفاده کنم وجود شخصیت ملاعمر سنگسری است. چرا که گویا سنگسر نام سه منطقه در ایران و عراق(اقلیم کردستان) و همین به اصطلاح افغانستان است و نکته عجیب در هر سه نقطه آنکه مردمان جدی ، کوشا و فعال (جدا از گرایشات فکری و اعتقادی شان) از آنجا برخاسته اند. بزرگان و مشاهیر سنگسر ایران بر کسی پوشیده نبوده و در این مجال نیاز به بحث در مورد آنان نیست. معروف سنگسر افغانستان که امروزه دنیا به دنبال اوست و او علی رغم شهرتش هنوز چهره از جهانیان نهان دارد و شهرتش را از فرماندهی و سرکردگی یکی از بزرگترین حرکتهای مسلحانه دنیای امروز که همان جنبش طالبان باشد دارد. از سنگسر عراق نیز در همین چند سال پیش مردی قیام کرد که دعوی امام زمان بودن و مهدی بودن داشت که دوستان می توانند سرنوشت و حکایت وی را در اینترنت جستجو کنند و وی نهایتا نوسط صدام به قتل رسیده و شهر سنگسر نیز ویران وبا خاک یکسان گردید که گویا اخیرا آن شهر رو به آبادی گذاشته است. بهر حال وجود همین اَوقان ها یا افغانستانی های عزیز در شهر ما میتواند عامل محرکی برای بازشناسی و مطالعه در مسائل فرهنگی و … شود که روی دیگر سکه نالیدن و غر زدن می تواند باشد. البته امیدوارم دوستان اَوقان (افغانستانی) ما بتوانند از این فرصت اطلاعات بیشتری از زبان و فرهنگ و به ویژه سنگسر افغانستان به ما بدهند.

برچسب‌ها:اتباع خارجی, احمد صداقتی, افغان

---