کشورهای پیشرفته صنعتی و امپریالیستی همیشه در استثمار و بهره کشی از کشورهای توسعه نایافته و جهان سوم بدنبال بسترهای مناسب جهت هرچه بیشتروابسته کردن ‌آنها و فروش محصولات خود در بازارهای پرجمعیت آنها بوده که در صورت غفلت جهان سومی ها این وابستگی و رابطه یکسویه منجر به بهره کشی و سوءاستفاده بیشتر از آنها می شود.بعنوان مثال محصولاتی همچون عروسک باربی که یک محصول فرهنگی میباشد و یا لوازم آرایشی در گستره جهان سومی ها از آنچنان بازاری برخوردار است که در کشورهای تولید کننده آنها شاید خیلی از مردم حتی با نام آنها آشنا نباشند. برای توضیح بیشتر مورد عروسک باربی را می توان نام برد که در کشورهای اسکاندیناوی نه بازار مصرفی داشته و نه چندان آشنایی با آن در بین کودکان  وجود دارد و در عوض از عروسکی بنام پی پی بیشتر استقبال می گردد که از اسطوره های فرهنگی خود گرفته اند و این در حالی است که بر روی هر کیف و وسایل مدرسه بچه هایمان تا سردر مغازه ها و … می توان نشان باربی را یافت. موارد مشابه دیگر را می توان با کمی جستجو در اطرافمان در محصولات دیگر بیابیم که با اسطوره های فرهنگی ما مناسبت نداشته ولی اقبال عمومی بالایی دارند.
ریشه این تضاد و این وابستگی را می توان در غفلت کشورهای توسعه نایافته در مبانی و زیربناهای هویتی دانست که موجب ایجاد نوعی خلا و بی ریشگی در نسل جوان شده و این خلا منجر به دو پدیده خطرناک می شود.اول آمادگی پذیرش هر نوع خوراکی که توسط اجنبی ارائه میگردد برای جبران فضاهای خالی که برای رشد شخصیت و تکامل آن به آن نیاز دارد پیدا نموده و براحتی الگوهای آنان را برای خود بر می گزیند و این احساس به وی دست میدهد که انسان بروز و متجددی شده است و پدیده خطرناکتر دوم آنکه با بروز این احساس از هر آنچه بوی خودی و وطنی و بومی می دهد بعنوان یک خصلت سنتی و قدیمی و از مدافتاده دوری گزیده و با اکراه با آن مواجهه می کند که عدم رغبت نسل جوان به آموزش زبان مادری به فرزندان خود را می توان یکی از مصادیق برجسته آن ذکر کرد. همچنین بی توجه شدن به الگوهای فرهنگی گذشتگان و جشنها و مراسم و تجربه های بسیاری که در نسل قبل وجود داشته و به فراموشی سپردن آنها.
حال با توجه به اهمیت مسئله فوق و خطر بر جان نشسته که می رود کم کم بنیاد زبان های بومی و ‌آیین گذشتگان را بر فکند، روی سخن با مسئولین و دست اندرکاران اجرایی کشور در منطقه ؛ خاصه اداره فرهنگ و ارشاد و همچنین نامزدهای انتخاباتی که این روزها بازارشان داغ است؛ بوده که چه طرح، فکر، برنامه یا راهبردی برای این مسئله داشته و برای نگهداشت و پاسداری از زبانهای بومی بویژه زبان گرانقدر سنگسری چه قدم هایی را برداشته یا بر خواهند داشت.
امید و توقع است مراجع ذیربط و مورد اشاره پاسخی درخور ارائه نمایند.

برچسب‌ها:احمد صداقتی, سلطه

---