جناب آقای مهندس هاشمی  استاندار محترم استان سمنان

با سلام و احترام ضمن عرض خوشامد و آرزوی موفقیت و توفیق خدمتگزاری برای جنابعالی به عنوان استاندار جدید استان سمنان، خاطر جنابعالی را به نکاتی گذرا و خلاصه ای از وضعیت موجود شهرستان مهدیشهر معطوف میدارد.

همانگونه که مستحضرید نظام جمهوری اسلامی ایران بر پایه ایثارگری ها و بذل جان و مال بسیاری از مردم شکل گرفته و اساسی ترین هدف آن، استقرار عدالت اجتماعی و رفع تبعیض بوده است.

اکنون پس از گذشت بیش از چهار دهه از شکل گیری نظام، باید بویژه در برابر نسل سوم و چهارم انقلاب به این سوال مهم پاسخ داد که نظام تا چه میزان به اهداف خود دست یافته است؟

با توجه به بیانات اخیر مقام معظم رهبری به سبب وجود نابرابری ها و بی عدالتی در برخی از حوزه ها، توجه مسوولان در شناسایی بی عدالتی ها و تلاش برای رفع آن بیش از پیش ضروری است. و مردم شهرستان مهدیشهر در این موضوع گلایه های اساسی دارند.

گله مندی مردم مهدیشهر از نداری و نداشته ها نیست و ثابت کرده اند که برای این انقلاب با همه سختی ها خواهند ساخت، نگرانی آنها از بی عدالتی ها است که بیم آن می رود نسل جوان این مساله را با کارآمدی نظام پیوند بزند.

جناب آقای مهندس هاشمی:

پیشنهاد میکنیم بیایید باهم نگاهی گذرا به شهرستان مهدیشهر قبل و پس از انقلاب بیندازیم و نکاتی را مورد بررسی قرار دهیم. در این باره، ادعای ما این است که اگر شاخص های توسعه ای را مبنای بررسی قرار دهیم شهرستان مهدیشهر علیرغم برخورداری از مواهب جمهوری اسلامی، به شدت در توسعه اقتصادی، اجتماعی، عمرانی و فرهنگی مورد بی مهری، تبعیض و بی توجهی قرار گرفته است.

نگاهی گذرا به چند نمونه که ذکر خواهند شد نشان می دهد که علیرغم این همه خدمات و برکاتی که جمهوری اسلامی به همه مناطق و اقشار مختلف ارزانی داشته است، شهرستان مهدیشهر با وجود خیّّر بودن بخش عظیمی از مردم و همچنین مناعت طبع و نجابت مردم سخت کوش آن،  متأسفانه از مواهب دولت و نظام بهره مناسبی نبرده و همواره در مقاطع مختلف و دولت های گوناگون مورد کم توجهی قرار گرفته است و با اینکه در همه صحنه های انقلاب و پیروزی آن، تقدیم شهید، و همچنین دفاع مقدس و کمک های مالی و نقدی و مشارکت های خیری از اولین ها بوده، مع الاسف کماکان در راستای توسعه ناکام مانده است.

در این 42 سال، مردم مهدیشهر همیشه مطالبه گر بوده و بدلیل روحیه و تعهد  انقلابی و مناعت طبع همواره با نجابت و سعه صدر پیگیر مشکلات بوده اند. اما بدلیل عدم تحقق خواسته های آنان در طول سالیان مختلف، و رعایت عدالت و انصاف، این مطالبات مرتبا تکرار شده اند و مدتی هم طول کشیده تا برخی مسئولان غیر بومیو مهمان استان به حقانیت این مطالبات پی ببرند و اغلب زمانی به این نتیجه رسیده اند که در حال رفتن از استان بوده اند.

نمونه های آن را می توان در دستورات اغلب استانداران در ماه های پایانی حضورشان در استان دید و بارزترین آن صورت جلسه شورای اداری موسوم به جوچال )یکی از مناطق ییلاقی و خوش آب و هوای شهرستان مهدیشهر( است.

اغلب این مدیران استانی و شهرستانی غیر بومی که دو یا سه یا حداکثر 4 سال در این استان خدمت کرده اند در این مدت کوتاه فقط به تعدادی از خواسته ها پی می برند و منطقه را میشناسند کما اینکه بسیاری از آن ها عمر خدمتشان در استان آنقدر کوتاه است که فرصت آشنائی و شناخت ظاهری منطقه را هم پیدا نمی کنند و اغلب گلایه دارند که چرا مردم مهدیشهر این همه خواسته مطرح می کنند. غافل از اینکه این درخواست ها همینطور دوره بدوره انباشته شده است.  و این دور تسلسل همچنان ادامه دارد و با تغییر دوره ای مدیران و تغییر نگرش و گرایشات آن ها، این مردم مهدیشهر هستند که مرتبا ضررمی کنند چون در رده های میانی مدیریت کمتر نقش دارند،

اگر روند توسعه شهر ها و آبادی ها دریک فرآیند زمانی مشخص، طبیعی نباشد حتما باید آسیب شناسی و چاره اندیشی شده و روند توسعه مهدیشهر طبیعی نبوده که تعدادی از شواهد آن در ادامه بیان گردیده است.

به ادعای آمار رسمی، در سال 1335 جمعیت سنگسر حدود 9109 نفر، دامغان 8100 نفر و گرمسار 3500 نفر بوده است. شهرداری مهدیشهر در سال 1306 تشکیل شده است. جمعیت های همین شهر ها در سال 1395 به ترتیب  24485 و 59106 و 48727 نفر شده است.

تغییرات جمعیت 4 شهر مجاور در استان سمنان از 1335 تا 1395
1395	1390	1365	1355	1335	نام شهر
185129	153680	64891	38786	29306	سمنان
48627	40985	25331	7557	3520	گرمسار
59106	58770	34057	17174	8909	دامغان
24485	19854	14366	10697	9109	مهدیشهر

از اعداد بالا میتوان اینگونه استنباط کرد که از سال 1335 تا 1395 رشد جمعیت در شهرهای استان، در سمنان

532% ودرگرمسار 1227% ودردامغان 563% ومهدیشهر فقط 168% بوده است.

به عبارت دیگر در این مدت جمعیت این شهر ها درسمنان 6.31 برابر ودرگرمسار 13.27 برابر ودردامغان6.36 برابر و مهدیشهر فقط 2.67 برابر شده است.

 

و جالب اینکه در این فاصله از بازه زمانی 1304 تا 1390 حدود 130هزار شناسنامه در مهدیشهر صادر شده است.از نکات حائز اهمیت اینکه در سال 1335 طالب آباد و زیارت روستا های جدا بوده و جزو آمار سنگسر نبوده اند!!

ضمنا از سال 85 تا 90 رشد جمعیت مهدیشهر منفی بوده !!! و تعداد روستا های شهرستان مهدیشهر از 23 روستا در سال 90 به 19 روستا در سال 95 کاهش پیدا کرده است. !!

برای جوانان و نوجوانان این سوالات مطرح است که این همه جمعیت کجا رفته اند؟ چرا رفته اند؟ علت این همه مهاجرت به شهر های سمنان، تهران، شاهرود، شمال، گرگان، کرج و خیلی جاهای دیگر، و البته خارج از کشور چه می تواند باشد؟

این ها و مواردی از این دست که بسیار زیاد است و اینکه چرا مهدیشهر این همه از قافله توسعه در استان عقب مانده و چه عواملی باعث مهاجرت مردم و خروج منابع انسانی ما شده است، ضرورت آسیب شناسی و پژوهش جامعی را از سوی نهاد های دانشگاهی و دستگاه های سیاسی اجتماعی و خود مردم و اندیشمندان و نخبگان میطلبد که برخی از دلایل آن به شرح زیر است:

• – کمبود اشتغال
• – کمبود امکانات تحصیلی
• – کمبود امکانات درمانی، بهداشتی، ورزشی، آموزشی و رفاهی
• – عدم رونق اقتصادی خصوصا در رسته های دام و کشاورزی
• – ضعف زیرساخت ها، آب ،جاده های مناسب، مسیر های دسترسی
• – عدم وجود مدارس خاص و ظرفیت های آموزشی مورد نیاز دانش آموزان نخبه
• – تهدیدات مربوط به امنیت روانی و اجتماعی و….

اگر بخواهیم دلایل آنرا بشماریم زیادند فقط به طور قطع و یقین میتوان گفت: مهدیشهر ،توسعه متوازن باکشور که هیچ، با سایر نقاط استان هم نیافته است.

در حال حاضر جمعیتی در حدود 20 -25 هزار نفر در این شهر زندگی میکنند که تنها غیرت و امیدشان آنان را دراین شهر نگه داشته است. وطن دوستی بسیار قوی و کارساز و تمدن کهن باقی مانده و فرهنگ غنی و میراث گرانبهای نیاکان باعث ماندگاری آنها شده است وگرنه برای هرکدام از شهروندان، دلیل و امکان مهاجرت فراهم است. کما اینکه هم اکنون بیش از 20 هزار نفر فقط در سمنان!!! زندگی میکنند.

– در حوزه جمعیتی همین بس که در روز ها و سال های اوایل انقلاب اسلامی، شنبه هر هفته فقط دو مینی بوس کادر آموزشی و معلم روانه روستای آباد “چاشم” می شدند و امروز روستای چاشم تنها “یک دانش آموز” دارد. دبیرستان های فولاد محله و شهمیرزاد نیز وضعیت خوبی ندارند و به سبب بعضی از بی توجهی ها و کاستی ها وجاذبه های کاذب در مرکز استان در رقابت های سیاسی و اجتماعی داخل استانی، بسیاری از مردم خانه و مزرعه و باغ خود را رها کردند و به آپارتمان نشینی در مرکز استان و نهایتا شغل های کارگری و یا کاذب دستفروشی و دوره گردی یا مسافرکشی روی آورده اند.

جهت جلوگیری اطاله کلام در بعضی حوزه ها به شرح وضعیت و اتفاقات برجسته و همچنین موانع و مشکلات و راهکار ها می پردازیم.

 

1 -حوزه بهداشت درمان

یکی از دلایل مهاجرت، عدم توسعه متوازن بخش بهداشت و درمان در استان می باشد.

1 -1 تنها بیمارستان این شهرستان مربوط به پیش از انقلاب بوده و توسط خیر بومی مرحوم همت سیفعلیان در سال 1338 احداث شده است و زمانی نه چندان دور با داشتن پزشکان و جراحان ماهر بیشترین خدمت را میداده است  با عنایت به فرسودگی و تخریبی بودن آن،  تا همین چند ماه پیش هم در حال استفاده بوده است  و علیرغم داشتن پرسنل دلسوز، کوشا و مردمی، در این اواخر از داشتن بعضی تخصصها رنج می برده و یکی از کانونهای نارضایتی های مردمی بوده است اما اکنون رها شده و مردم داخل شهر مهدیشهر پس از 62 سال، از خدمات اورژانسی و شبانه روزی محروم شده اند!!!

1 -2 روند اجرایی تنها بیمارستان دولتی شهرستان نیز که مجوز آن از وزیر وقت در دولت اصلاحات، دکتر پزشکیان برای منطقه کوی دانشگاه گرفته شد و به دلایلی کلنگ آن در دربند به زمین زده شد!!! و پس از حدود 14 سال کماکان در پیچ و خم مشکلات اداری و بودجه، در بن بست قرار دارد و هنوز افتتاح رسمی نشده و تجهیزات و کادر آن تکمیل نشده است. مشکلات مردم شهر پس از راهاندازی این بیمارستان دوچندان شده است و هم اکنون بیش از 30 هزار نفر از مردم شهر حتی خدمات حداقلی شبانه روزی مانند روستای فولاد محله را هم ندارند و همان خدمات زمان قبل از انقلاب را در حوزه درمان مهدیشهر آرزو مینمایند. (مرحمت فرمودهما را مس کنید)

این در حالی است که بسیاری از بیمارستان های مشابه که حتی پس از این بیمارستان، مطالعه و آغاز گردیده اند تکمیل شده و با کادری مجهز به بهره برداری رسیده اند که به عنوان نمونه می توان به  بیمارستانهای دامغان و کوثر سمنان و معتمدی گرمسار بعد از بینارستان ما اشاره کرد.

1 -3 در همین حوزه کلینیک تخصصی تامین اجتماعی مهدیشهر علیرغم داشتن مصوبهای 12 ساله در هیئت دولت متاسفانه کماکان به صورت درمانگاه اداره می شود و مدیران استان با وجود بیش از 30 هزار بیمه شده تامین اجتماعی و بیش از 8 هزار بازنشسته مستمری بگیر در شهرستان از ارتقای آن به دلایل واهی سر باز میزنند!!!

1 -4 ساختمان شبکه بهداشت درمان در شهرستان متاسفانه در داخل یک درمانگاه در فضائی محدود و نامناسب مستقر است و در شأن شهرستان و مردم نیست.

1 -5  درمانگاه شهیدان تبیانیان، فاقد معماری و نقشه و ظرفیت مناسب است بدلیل اینکه تدریجا و قسمت به قسمت ساخته شده و هم قدمت طولانی از قبل از انقلاب دارد وضعیت مناسبی ندارد. و اصولا اغلب اماکن متعلق به وزارت بهداشت در شهرستان مهدیشهر خیر ساز است و مردم، این رویکرد استان را به فرصت طلبی و سوء استفاده از حضور خیرین در ندادن امکانات به مهدیشهرتعبیرمیکنند .

1 -6  مرکز سیتی اسکن و سونوگرافی هم قرار بوده در بیمارستان 15 خرداد قدیم و جدید مستقر شود و علیرغم مکاتبات و پیگیری های انجام شده و موافقت های اولیه متاسفانه عملی نشده است.

1 -7  سه داروخانه در شهر مهدیشهر وجود دارد که علیرغم پیگیری و مکاتبات،متاسفانه هیچکدام شبانه روزی اداره نشده و مانند بسیاری از موارد دیگر ،ملاک را جمعیت می دانند در حالیکه استان سمنان کم تراکم بوده و بسیاری از شاخص های استانی و شهرستانی براساس جمعیت تعریف یا منطبق نشده است.

1 -8  عدم وجود ساختمان پزشکان و مطب خصوصی که متاسفانه سیل مراجعه مردم شهرستان را به مرکز استان و متعاقب آن بستری شدن و گرفتن سایر خدمات را در پی دارد و شاید مقررات تاسیس مطب قدری سختگیرانه است و نیاز به بازنگری و مساعدت دارد.

1 -9 شهرستان مهدیشهر فقط یک آزمایشگاه دارد و آن هم در مکانی نامناسب و ناکافی برای شهر که نیاز به آزمایشگاه جدید ضروری است.

1 -10  ضرورت تجهیز کلینیک جدید دانشگاه در مجاورت بیمارستان 15 خرداد که زمین آن متعلق به خانواده دوستمحمدی و سیفعلیان بوده است و برای احداث آن و عدم انتقال به شهر های دیگر، شهرداری مجبور به تملک زمین های اطراف جهت خیابان به مبلغ 340 میلیون تومان شده و دارای کادر و امکانات کافی نیست و روز بروز فقیر تر و ناکارآمد تر میشود.

1 -11  پژوهشکده رویان که ساختمان آن چندین سال است با 100% پیشرفت فیزیکی و با مساعدت خیرینساخته شده بلااستفاده رها شده و هنوز تعریفی قطعی و درست از خدمات آن نشده است. گرچه با استاندار وقت و رییس جهاد دانشگاهی کشور دارای موافقتنامه است و قرار بوده مرکز سرطان شناسی شرق کشور )رویان شمالشرق کشور( در اینجا دایر شود ولی هنوز محقق نشده است و البته اینگونه امور باعث از دست رفتن اعتماد خیرین به مسئولین شده است.

در حال حاضر دانشگاه علوم پزشکی جمعا 11دانشکده در استان دارند که عبارتند از: دانشکده پزشکی سمنان ،دانشکده دندانپزشکی سمنان، دانشکده توانبخشی سمنان، دانشکده پرستاری و مامائی سمنان، دانشکده تغذیه و علوم غذایی آرادان، دانشکده بهداشت دامغان، دانشکده پیرا پزشکی سرخه، دانشکده بهداشت شاهرود، دانشکده پرستاری و مامائی شاهرود، دانشکده پزشکی شاهرود، دانشکده پیرا پزشکی شاهرود

ولی از درخواست رسمی مردم مهدیشهر برای تاسیس یک دانشکده از گروه علوم پزشکی در مهدیشهر علیرغم تعهد خیرین بر تامین بخشی از هزینه های آن، حمایتی نشد در حالیکه پنجمین شهرستان  استان ،مهدیشهر فاقد هرنوع مرکز آموزشی دانشگاه علوم پزشکی است.

شاید همت مردم غیور و خیرین شهرستان مهدیشهر دستمایه این تبعیض ها و بی عدالتی های آشکار قرار گرفته است. و اینکه مردم این شهرستان در کار های خیرپیش قدم هستند و نمونه های زیادی از احداث مراکز درمانی و بهداشتی توسط خیرین این شهرستان از آن جمله بیمارستان خیرساز 15 خرداد، درمانگاه مرحوم جعفر آبادی شهمیرزاد، درمانگاه مرحوم اصنافی، ساختمان درمانگاه باقری پور ،اهدای تعداد زیادی زمین و ساختمان و تجهیزات بیمارستانی و اتاق عمل و رادیولوژی و دیالیز و دندانپزشکی و ویزیت رایگان پزشکان متخصص مهدیشهری، انجمن های خیرین سلامت و انجمن حمایت از بیماری های خاص و… متاسفانه مسئولین دولتی را نسبت به این منطقه بی اعتنا کرده است و همه این ها باعث شده اند که بودجه های دولتی حتی با قطره چکان هم به این شهرستان نرسد و این بی انصافی و قدرناشناسی است. اغلب مهاجرت کنندگان هم یکی از دلایل مهم ترک وطن خود را عدم دسترسی به امکانات بهداشتی درمانی ذکر کرده اند.

2 – حوزه راهداری و حمل و نقل

در حوزه راه نیز که امروزه یکی از عوامل توسعه است متاسفانه در 40 سال گذشته شاهد توزیع ناعادلانه امکانات بوده ایم که به مهمترین آن ها اشاره میکنیم.

2 -1  راه ارتباطی مهدیشهر -سمنان و مهدیشهر -شهمیرزاد که جزئی از پروژه مصوب ملی سمنان ساری است کماکان غیر ایمن و غیر اساسی است و باز مشمول بودجه های قطره چکانی است و سال هاست که در حال احداث است. متاسفانه به دلیل غیر استاندارد بودن و حادثهخیز بودن، تعداد زیادی از هموطنان ما در این نقاط دچار حادثه یا مصدومیت شده اند یا جان و مال خود را از دست داده اند. در زمان های گذشته که مسیر سمنان – مهدیشهر دوطرفه بود، توافقی بین شهرداری مهدیشهر و سمنان و راه و ترابری صورت میگیرد که  این راهتوسط هرکدام تعریض و بازسازی شود .

جاده مهدیشهر -سمنان پس از جاده ایوانکی به تهران پرترددترین راه استان شناخته شده و متاسفانه از کمترین توجه برخوردار است.  در بلوار خلیج فارس عملیات تعریض، احداث بلوار، جدولگذاری، فضای سبز، روشنایی، و دوربرگردان و… همه توسط شهرداری مهدیشهر انجام شده و منفعت ومالکیت آن با اداره راه و سازمان پایانه هاست. جالب اینکه علیرغم درخواست های مکرر شهرداری از تحویل این راه به شهرداری مهدیشهر امتناع می شود و مدیران کل و استانداران و معاونین عمرانی در مقاطع مختلف به تناوب با واگذاری این قسمت از جاده به شهرداری موافقت کرده اند و علت هزینه کرد شهرداری هم همین موافقت های اولیه بوده است. با اینکه با موافقت اداره کل راه و طرح در کمیته ایمنی استان  تصویب عملی خواهد شد و هیچ بار مالی برای دولت ندارد بلکه به نفع دولت هم هست اما این امر هنوز محقق نشده است که با عملی شدن آن شهرداری می تواند نسبت به زیباسازی ورودی اقدام نماید و برای شهر نیز استفاده از حدود 60 هکتار زمین فراهم می شود.

2 -2  پروژه راه آهوان، مهدیشهر، فیروزکوه که ارتباط این شهرستان را با شهرستان های دامغان، سرخه و فیروزکوه به همراه دارد متاسفانه علیرغم پیگیری های متعدد که بیش از 22 سال پیش تاکنون انجام شده است و علیرغم تهیه طرح های مطالعاتی و امکان سنجی و حتی تهیه مقداری مصالح توسط وزارت راه کماکان با بی مهری و بی حوصلگی مدیران استان مواجه است و برای مردم مهدیشهر به آرمانی دست نیافتنی تبدیل شده است. متاسفانه تغییرات زود به زود مدیران و اعمال سلایق، مرتبا این پروژه نیمه تمام را که دارای ردیف اعتباری است از اولویت خارج می کند و با توجه به گسترش راه ها در استان و کشور و انجام قسمت های مهمی از این راه کماکان به آن بیتوجهی می شود و باز چه بسا پروژه هایی در همین استان فقط با دستور مدیران استانی!!! انجام شده است اما این پروژه علیرغم دستورات شخصیت های مهم از جمله معاون اول رئیس جمهور، وزیر راه و شهرسازی و معاونین وزرا در ادوار مختلف، کماکان نیمه تمام رها شده است. این جاده از جمله پروژه هایی است که با متاسفانه مخالفت های غیرعلنی مرتبا از اولویت خارج شده و گاهی با عناوینی از قبیل “کویر تا خزر” به حاشیه رانده می شود دارای مزیت ها و فوائد بسیاری برای تمام استان و منطقه است ازجمله:

• ایجاد یک مسیر جایگزین و کاهش فاصله برای مسافرانی که از تهران، از جاده فیروزکوه به سمت مهدیشهر، شهمیرزاد و شمال در حرکت هستند به مسافت حداقل 50 کیلومتر
• ایجاد یک مسیر جایگزین و کمکی برای گردنه اهوان در جاده سمنان –مشهد که در بسیاری از روزها و شب های زمستان بدلیل برف و کولاک مسدود می شود.
• کاهش فاصله دامغان – فیروزکوه به مسافت حدود 70 کیلومتر
• صرفه جوئی در مصرف سوخت هم بدلیل کاهش مسافت و هم بدلیل حذف گردنه ها و اصلاح شیب جاده  استفاده مسافران و گردشگران از جاذبه های تفریحی توریستی این جاده و مخصوصا احیاء آب گرم معدنی

“گرو” به عنوان یک فرصت بزرگ گردشگری برای کل استان

• ارتباط مستقیم 4 شهرستان مهدیشهر –فیروزکوه – سرخه و دامغان
• احیاء جاده عشایری مورد استفاده این قشر مولد و تولید کننده و پرچمدار اقتصاد مقاومتی که کوچ آن ها در مسیر این جاده صورت میگیرد.
• قرار گرفتن شهر های مهدیشهر،شهمیرزاد ودرجزین در مسیر جاده اصلی و زائران امام علی ابن موسی الرضا و اقامت در استان با توجه به اینکه اغلب هتل ها و مراکز گردشگری استان در این شهر ها شکل گرفته اند و تبدیل استان سمنان از معبر به مقصد و مشاهده جاذبه های طبیعی و توریستی این شهرها اما در مجموع نگاه راه و شهرسازی استان به راه های شهرستان مهدیشهر، غیرعادلانه و توأم با بی مهری است.

3-2 همچنین مهدیشهر فاقد کمربندی است و 7 کیلومتر از ترانزیت جاده سمنان ساری از داخل شهر عبور می کند و متاسفانه اداره راه کمکی به مردم و بهسازی این جاده نمیکند و بار آن سال هاست بر دوش مردم شهر و شهرداری است و از کیسه مردم شهر هزینه می شود.

درتصویب طرح جامع مهدیشهر در شورای برنامه ریزی استان در سال 95 یکی از شروط تصویب طرح، تهیه طرح کمربندی مهدیشهر در مدت یک ماه بوده است که هنوز ظاهراً اقدامی به ثمر ننشسته است. مهدیشهر با داشتن تنها یک مسیر عبوری، علاوه بر مواجهه با مشکلات احتمالی در حوادث قهری، طبیعی و احیانا امنیتی ،با ترافیک روزانه مخصوصا ایام تعطیل، نارضایتی مردم خصوصا گردشگران را در پی دارد. و با کمال تاسف تاکنون در سه سال متوالی(400-99-98) علیرغم داشتن ردیف قانونی و مصوبه دولت، در مقابل دیدگان پرحسرت مردم مهدیشهر اعتبارات آن برگشت خورده است.

4-2 کنارگذر شرقی و غربی که در طرح جامع پیش بینی شده و قسمت هایی از آن احداث شده است نیز می تواند به عنوان یک معبر کمکی و دسترسی شمال جنوب که از ارتفاعات عبور میکند مورد استفاده قرار گیرد که هم راه دسترسی و ورودی و خروجی شهر را تضمین کند و هم بدلیل قرار گرفتن در ارتفاع، جاده ای تفریحی و توریستی و زیبا برای شهر است که متاسفانه از کمترین حمایت متولیان راه برخوردار است.

5-2 علیرغم پیگیری های انجام شده در شرق دربند ،جاده قدیم مهدیشهر به شهمیرزاد هم اکنون درمعرض تخریب است. احیاء این جاده هم برای دسترسی اهالی و هم برای جایگزین در مواقع ضروری اجتناب ناپذیر است که متاسفانه این سرمایه ملی از طرف اداره راه و شهر سازی رها شده است.

6-2 احداث میدان دربند،یا تقاطع ایمن با وجود رخداد های ناگوار و جانخراش، حداقل دستور مستقیم چند استاندار را دارد. باتوجه افتتاح بیمارستان و بهره برداری از آن و اماکنی مثل هتل، سوئیت های دربند، مجتمع رفاهی کار، کمیته امداد، بنیاد مسکن، پژوهشکده رویان، غار دربند و… بسیاری از املاک بخش خصوصی و دولتی در منطقه ورودی بسیار نامناسب در محل دانشکده روان شناسی که ایمنی مناسبی هم ندارد از مواردیاست که این نقطه حادثه خیز را فاجعه بار خواهد ساخت و باید دستگاه های اجرائی استان پاسخگو باشند.

7-2 حذف ایل راه عشایری در بهسازی جاده ها، غیر استاندارد بودن ورودی ها و خروجی ها و اعمال حرایم و رهاسازی جاده قدیم در منطقه دربند و خلیج فارس و تعریض غیر کارشناسی انتهای دربند و… از اقدامات سوال برانگیز این اداره کل است.

3 – حوزه آموزش عالی

3 -1  دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی

بدنبال پیگیری های مستمر اول انقلاب، بالاخره در سال 1367 اولین دانشکده خود ساز و مردمی مهدیشهر  با نام تربیت معلم و تربیت دبیر احداث گردید و با توجه به وجود یک مرکز آموزش عالی در سمنان مجموعه دانشگاه سمنان مشترکا تاسیس شد. از آن پس علیرغم پیگیری های مکرر برای استقلال این دانشکده و وجود دو مصوبه قوی در هیئت دولت برای تاسیس”دانشگاه مهدیشهر” که شرح آن در این 30 سال مصداق مثنوی هفتاد من کاغد است این امر تاکنون محقق نشده است و دانشکده بی رمق “روانشناسی و علوم تربیتی مهدیشهر” کماکان یکی از 22 دانشکده پر رونق دانشگاه سمنان است.

3 -2  دانشکده دامپزشکی شهمیرزاد نیز به مرور و با تأسیس دانشکده مشابه در دانشگاه سمنان در حال کشیدن نفس های آخر است.

باز هم مردم مهدیشهر از پا ننشسته و با تأسیس واحد های آموزش عالی دیگر در شهرستان به صورت غیر دولتی، این علاقه به علم و فناوری را با صحه گذاشتن بر بی عدالتی در توزیع آموزش عالی در استان سمنان ثابت کردند.

دانشگاه ازاد اسلامی مهدیشهر، دانشکده دامپزشکی شهمیرزاد، دانشکده علمی و کاربردی گلستان غرب استیل، دانشکده علمی و کاربردی مون گارشو، دانشگاه ازاد اسلامی شهمیرزاد از این نمونه ها هستند و این در حالی است که دانشگاه سمنان هنوز قادر به تکمیل تنها ساختمان دانشکده روانشناسی یا دانشکده منابع طبیعی نیست و ساختمان نیمه کاره رها شده آن در ورودی شهر و ساختمان اجاره ای آموزشی آن سالها آزاردهنده روزانه روح و روان مردم این شهرستان بوده است.

3 -3  دانشکده منابع طبیعی مهدیشهر نیز که متاسفانه هموز ساختمان ندارد کماکان در بازی شطرنج دانشکده های استان جایگاهی نیافته و اولین ساختمان رهاشده آن در ورودی شهر همچون آیینه دق به یکی از نمادها و مظاهر تبعیض و بی عدالتی مدیران دانشگاه تبدیل شده است .

مجموعه علمی کاربردی بهزیستی استان در مهدیشهر نیز که همه ساله در معرض تهدیدو انتقال به مرکز استان بود کاملا تعطیل شده است.

3 -4 پارک علم وفناوری یا مرکز رشد مهدیشهر از نمونه های بارز عدم کارآئی سیستم های اداری و دولتیخصوصا در مهدیشهر است که اساس مشکل آن بین دستگاه های اجرائی است. مرکز رشد مرکز شهرستان از نیازهای اساسی مردم خصوصا جوانان و شرکت های دانش بنیان و مخترعین و مکتشفین است.

به همین منظور و بر حسب عادت همیشگی خودیاری مردمی ،زمینی خیری و چندین میلیار تومانی در طالب آباد که30 سال است بلااستفاده مانده وبه بنیاد مسکن جهت ساخت مسجد سپرده شده و متاسفانه تاکنون مسجدی ساخته نشده است. با موافقت امام جمعه محترم و استفتا ازدفتر مقام معظم رهبری و با توجه به عدم نیاز اهالی طالب آباد با وجود مسجد الغدیر در آن منطقه به مسجد جدید، مقرر شد این زمین به پارک علم و فناوری جهت ساختمان مرکز رشد واگذار شده و 250 متر مربع مسجد نیز در آن ساخته شود. حتی پروانه ساختمانی آن نیز توسط شهرداری صادر شده است اما هفت سال است که دستگاه های اجرائی ما نمی توانند حل مشکل کنند و بالاخره شرایط به گونه ای پیش رفته که به دلایل نامشخص و موانع پی در پی و نبود متولی دلسوز و کارآمد، قربانی دو متولی رقیب استانی)شاهرود و سمنان( شده و به نتیجه نرسیده است.

3 -5 دانشگاه ازاد اسلامی مهدیشهر در سال 84 و با همت مردم و کمک های اولیه خیرین تاسیس شد. این واحد از ابتدا قرار بوده که بعنوان واحد علوم و تحقیقات استان باشد و زیرنظر علوم تحقیقات تهران دایر شد و چند ترم نیز به این منظور ادامه فعالیت داد ولی هم اکنون یک واحد نسبتا سر به سر و زیر نظر دانشگاه ازاد استان است و ادامه کار آن منوط به ایجاد رشته های متعدد در مقاطع ارشد و دکترا است. ساختمان های نیمه تمام آن هم نیاز به بازنگری و ارائه روش ها و راهکار هائی دارد که هرچه سریعتر به بهره برداری برسد.

6-3 علمی کاربردی جهاد دانشگاهی در مهدیشهر که بخشی از هزینه های آن توسط مردم تامین میشده زمانی بصورت برگزاری دوره های آموزشی فعال بوده است و دفتر جهاد دانشگاهی نیز در مهدیشهرتا سال 92 فعال بوده است که هم اکنون تعطیل شده است.

مردم مهدیشهر هیچ گاه بی مهری های متصدیان آموزش عالی وسیاسی کشور و حامیان منطقه ای آنان را در جهت اعمال این همه بی عدالتی آموزشی فراموش نخواهند کرد.

4 حوزه عشایری :

مهدیشهر مرکز ایل بزرگ عشایر سنگسر و بزرگترین ایل کوچ رو کشور است و زمانی این قشر تولید کننده به تنهایی گوشت تهران را تامین میکرده است و با بیش از یک میلیون و هشتصد هزار راس دام نه در ایران بلکه آوازه جهانی داشته  و با عنایت به اینکه تمام رویکرد های توسعه ای از جمله اقتصاد، گردشگری و صنعت را بر مبنای وجود این عشایر و پتانسیل های آن بنیانگذاری کرده است مشکلات حوزه عشایری اصل موجودیت عشایر و هویت و تاریخ و فرهنگ مرتبط را زیر سوال و در معرض تهدید جدی قرارداده است.دراین حوزه پیگیری فراوانی انجام شده تا اینکه در همین ماههای اخیر با نامگذاری “مهدیشهر قطب دامپروری کشور” بارقه امیدی در دل این قشر شریف و زحمتکش درخشیده است و با اینکه آنهمه دام در این 40 سال به20 درصد )حدود 400 هزار راس( تقلیل یافته اما امید است مشکلات و موانعی که بر سر راه این قشر مولد و خدمتگزار بوده مرتفع گردد. مزید اطلاع اهم موضوعات و درخواستهایی که در این حوزه با رویگرد “قطب دامپروری کشور” قابلیت بهبود و ارتقا دارند به استحضار میرساند:

• ثبت ایل راه های عشایری و مسیر عبور کوچ در استان سمنان و سایر استان ها توسط امور عشایری ایران و سایر دستگاههای مرتبط
• تولیدات دامی عشایری و ایجاد بازار مصرف، کشتارگاه صنعتی دام، استفاده از آلایش دام از جمله پوست و خون وروده.پشم و…، بسته بندی محصولات و صادرات از جمله گوشت و لبنیات ایجاد شبکه توزیع مناسب
• واقعی کردن قیمت فرآورده های دامی و جلوگیری از ضرر وزیان بیشتر دامداران
• حل مشکلات بانکی عشایر و استمهال تسهیلات سررسید شده و اجرای قوانین موضوعه
• حل مشکلات افاغنه و تامین نیروی انسانی چوپان
• تامین امنیت عشایر و گله های دام در ییلاق و قشلاق
• واگذاری مراتع بلااستفاده و بدون دام به عشایر فاقد مراتع مهدیشهر و ممیزی مرتع و جلوگیری از باج دادن مراتع خصوصا بعضی از نهادهای انقلابی
• حل موضوع میان بند و خلاء زمانی چرا از فاصله انتقال از قشلاق به ییلاق
• مجموعه “ده کنار” در دربند و احداث مجتمع گردشگری و تیمار دام در دربند توسط امور عشایری
• ارتقاء اداره عشایری مهدیشهر از نمایندگی به عالی ترین سطح تشکیلاتی اداری
• بیمه عشایر و دامداران و تحت پوشش قرارگرفتن توسط تامین اجتماعی یا بیمه های معتبر
• پرداخت خسارات خشکسالی و رفع مشکلات مالی عشایر و تسریع در رفع بوروکراسی های اداری زاید
• ثبت آثار فرهنگی و آداب و رسوم و صنایع دستی عشایری در رده های ملی و جهانی
• اصلاح راه های عشایری در استان و سایر ییلاقات از جمله راه اهوان– مهدیشهر – گنداب که در اوایل انقلاب توسط اداره عشایری و جهاد سازندگی مرمت و بازسازی شده و در این سالها رها گردیده است.
• تسهیل در احداث صنایع تبدیلی بخش کشاورزی و دامپروری از جمله فرآورده های لبنیاتی، صنایع دستی و تولیدات فرهنگی هنری

5 – حوزه صنعت

در حوزه صنعت به استحضار عالی میرساند این شهرستان قبل از انقلاب دارای کارخانجات تولیدی عظیم بوده که بیش از 10 هزار نفر به صورت مستقیم و غیر مستقیم در کنار این مراکز صنعتی امرار معاش می کرده اند.  متاسفانه پس از انقلاب علیرغم تاسیس بیش از 60 واحد صنعتی بزرگ و کوچک دیگر در منطقه آن هم توسط بخش خصوصی، تشکیل شهرک صنعتی و نواحی صنعتی متعدد مثل گل رودبار و غنچه انگوری، به دلیل حمایت کمرنگ یا بی رنگ مجموعه مدیریت کلان از این صنایع خصوصاً پاکریس، داشته هایاین شهرستان به تدریج از دست رفته است و این قطب صنعتی استان فرو پاشیده است.

در ذهن بسیاری از مردم مهدیشهر و شهر های اطراف، سیل اتوبوس ها و مینی بوس هایی که روزانه هزاران نفر نیروی کار را از همه شهر های مجاور به مهدیشهر میآورده و میبرده اند پاک نمی شود. امروز پاکریس و تعداد زیادی از صنایع ما به دلیل بی کسی و بی متولی بودن به ویرانه هایی تبدیل می شده اند و بسیاری از دیگر صنایع ما نیز به سرنوشتی مشابه دچار میشوند.پاسخ نظام به نسل های سوم و چهارم انقلاب در مورد اینکه شما توان نگهداری کارخانه عظیم باقی مانده از قبل از انقلاب را هم نداشته اید چیست.؟

-شرکت شهرک های صنعتی نیز علی رغم مساعدت های دولتی نسبت به جذب صنایع از مشوق های منفی برخوردار است و انگیزه های بومی گرایی منطقه ای شهروندان آنها را به سرمایه گداری وادار میکند وگرنه زمین شهرک صنعتی مهدی شهر حداقل سه برابر بعضی از شرکت شهرکهای صنعتی دیگر استان به سرمایهگذار عرضه میشود.

-شهرک صنفی خلیج فارس که برای انتقال صنوف آلاینده و مزاحم شهری پیگیری شده است متاسفانه پس از سالها در پیچ و خم ناملایمات اداری و بوروکراسی گرفتار مانده است.

6 – حوزه فرهنگ

1-6 اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان فاقد ساختمان و کارمند است و در محل فرهنگ سرای محلهای یکی از مناطق شهر مستقر است و تواما با آن اداره میشود.

2-6 کتابخانه عمومی مرکز شهرمهدیشهر در یک ساختمان فرسوده و نامناسب و کلنگی قرار دارد و این کتابخانه عمومی مرکز شهرستان در حد کتابخانه یک روستا هم نیست و شهر مهدیشهر با داشتن بیش از 8 واحد آموزش عالی و هزاران دانشجو و دانش آموز و بیش از 50 واحد آموزشی و فرهنگی دیگر، علاوه بر عدم دسترسی به امکانات، وجود چنین کتابخانه ای باعث سرخوردگی قشر تحصیلکرده و نوعی توهین به صاحبان علم و فرهنگ تلقی می شود.

تنها پروژه کتابخانه برای شهر مهدیشهر از سال 88، بیشتر با رویکرد محلهای در یک مکان غیر کارشناسی و نامناسب و در انتهای یک کوچه بن بست در شهرک ساخته شده و بتازگی افتتاح شده  و در حال تجهیز نهایی است و  این در حالی است که در بعضی نقاط استان مراکز فرهنگی و کتابخانه های عمومی با ده ها برابر اعتبار و وسعت و زیربنا که اتفاقا پس از این کتابخانه اغاز شده اند سال هاست به بهره برداری رسیده است.

3-6 همچنین تنها سالن سینمای شهرستان که توسط بخش خصوصی احداث گردیده است مربوط به پیش از انقلاب اسلامی است و با همان شکل و شمایل قابلیت استفاده بهینه ندارد.

همه این ها را مردم ما میدانند و به چشم میبینند و همه روزه بر اعصاب و روان آن هایی که هنوز مهاجرت نکرده اند تاثیر می گذارد.

7 – حوزه سیاسی، تقسیمات کشوری و انتظامی

نمونه ای از موارد این حوزه به شرح زیرمی باشد

• تقسیم ناعادلانه جمعیت مهاجر اتباع افغان )مجاز و غیر مجاز( در سطح استان در مهدیشهر که متاسفانه علاوه بر تبعات مختلف باعث نگرانی و نارضایتی شدید مردم شهر های مهدیشهر و شهمیرزاد شده است و دستگاههای اجرایی و امنیتی پاسخگو نیستند و علیرغم وجود مصوبات شورای تامین مبنی بر انتقال اتباع به خارج از شهرستان، اقدامی به عمل نیامده است.
• انتصاب مدیران ناکارآمد در حوزه ادارات شهرستان و عدم آشنائی با مشکلات منطقه با توجه به اینکه اغلب ادارات نیز به سمت مدیران غیر بومی گرایش پیدا کرده اند و در حال حاضر قسمت اعظم مدیران کلیدی شهرستان غیر بومی هستند.
• در این حوزه حدود و ثغور شهرستان مورد تعرض جدی قرار گرفته است. در جنوب و شرق شهرستان، علیرغم وجود مصوبه های بالادستی، محدوده سرزمینی شهرستان مورد تهدید و تعرض قرار گرفته و قسمت هایی از محدوده قانونی تقسیمات کشوری شهرستان دچار خدشه شده است که نیاز به رسیدگی و اقدام جدی دارد.
• آبگرم معدنی مهدیشهر که در حوزه ثبتی مهدیشهر قرار دارد و با بودجه عمرانی بخشداری مهدیشهر در سال های گذشته احداث و نگهداری شده است و همچنین تنها راه دسترسی آن از مهدیشهر بوده از حوزه سرزمینی شهرستان درحال خارج شدن است .
• در حال حاضر تنها ساختمان نیروی انتظامی در خیابان امام، وظایف و بار سنگین چندین نهاد را بدوش میکشد که البته از توان آن خارج و نه تنها باعث رضایت ارباب رجوع نیست بلکه به نوعی به مردم و خود پرسنل زحمتکش این نیرو نیز توهین آمیز است و در شان آنها نیست.

الف) “فرماندهی نیروی انتظامی شهرستان مهدیشهر” که باید اداره کلیه توابع انتظامی و اداری و راهور و راهنمایی رانندگی و پلیس راه خود در شهرهای  مهدیشهر، شهمیرزاد، درجزین و روستاهای شهرستان را به عهده داشته باشد نیاز به یک ساختمان مستقل دارد که متاسفانه در همینجا مستقر شده است و احداث ساختمان جدید آن سالهاست به کندی پیش میرود.

ب) کلانتری های مصوب شهرمهدیشهر نیز مثل سایر شهرهای مجاور طبعا به یک ساختمان در خور نیاز دارد که کلانتری مسکن مهر مصوب هنوز ساخته نشده است.

ج) درسال 85 قطعه زمینی در ورودی شهر به منظور احداث پلیس راه معرفی و اختصاص داده شد که بتواند تمام محورهای بالادستی از جمله محورهای: چاشم، فولادمحله، کیاسر، بزمه، عباس آباد، آبگرم و امام زینلی و سایر خروجی های مهدیشهر را تحت پوشش قرار دهد که آنهم با وجود اقدامات اولیه کارشناسی و حتی معرفی زمین تاکنون عملی نشده است.

د) اداره اماکن عمومی شهرستان نیز که نظارت و اداره امور بیش از چند هزار صنف و صنعت و بنگاه وموسسه را به عهده دارد و در شهرستانهای دیگر ساختمان عریض و طویل و مستقل دارد در همین بنایعتیق قرار دارد.

ه) سایر ادارات نیروی انتظامی مثل اداره آگاهی، تشخیص هویت، گذر نامه و اتباع و…..هم همینطور در همین ساختمان فرسوده متراکم شده اند و البته اگر بسیاری از این خدمات به مردم داده نشود یا کم داده شود با این وضعیت عجیب نیست.

و) راهنمایی و رانندگی شهرستان هم دکه ای در میدان ورزش است و زمین آن مالکیت خصوصی دارد و در سالیان گذشته با کمک مردم و شهرداری و خیرین و نهادها ساخته شده و البته وضعیت مناسبی هم ندارد و هم اکنون مالک اصلی بدنبال تخلیه آن است.

ز) ساختمان فعلی نیروی انتظامی هم که مصادره شده از گذشته است و اینکه عملا میتوان گفت برای این نیروی محترم، در ادوار گذشته قدمی و قلمی در مرکز شهرستان امام زمان برداشته نشده است.

ک)  از دیگر نارساییهای این حوزه میتوان به این موارد هم اشاره کرد:

–عدم انطباق چارت سازمانی نیروی انتظامی با شهرستان یا بلاتصدی بودن پستها،

• عدم پوشش کلانتری مهدیشهر در تمام حوزه شهر مهدیشهر از جمله دربند
• عدم پوشش و نبود پلیس راه در مهدیشهر و مانورتحریک کننده پلیس راه شهرهای دیگر درشهر

-مطلوب نبودن بعضی از خدمات جنبی که از وطایف ذاتی نیروی انتظامی است و بعضا به مرکز استان ارجاع میشود مانند تشخیص هویت، انگشت نگاری، گذرنامه و..

و البته تعجبی هم ندارد که سالهاست نیروی انتظامی ما قادر به انجام حتی یک صبحگاه مشترک در مرکز شهرستان نبوده و یا حتی توان برگزاری یک جلسه رسمی با بیش از چندنفر را در مرکز شهرستان ندارد.

بنابراین اگر امروز جوانان ما و دوستان سیاسی و آمایش گران دنبال تحلیل علل عدم توسعه و رشد بسیار ضعیف شهر مهدیشهر در بین شهرهای استان!!! هستند باید ریشه را در این بی عدالتی های نهادینه شده در همه حوزه ها جستجو کنند.

8 – حوزه منابع آب و فاضلاب

• مردم خطیرکوه شاید هزاران سال است که در سرچشمه روزیه سکونت و کشاورزی داشته اند و با انتقال آب آن، هم تابستان ها از تشنگی فریاد العطش آن ها بلند است و هم کسی را برای پاسخگویی نمی یابند.
• با حفر تونل روزیه بسیاری از چشمه سار ها و قنوات منطقه که زمین ها و باغات اهالی مهدیشهر و شهمیرزاد در آنها قرار دارند خشک و کم آب شده اند.
• آب چشمه گل رودبار که روزگاری با جاری شدن در رودخانه گل رودبار و سپس درجزین، منطقه ای زیبا و دیدنی و گردشگری را به وجود می آورد و روزانه مقصد هزاران نفر گردشگری بومی و غیربومی بود و یک فضای سبز وسیع طبیعی، با آبشار های متعدد و آسیاب های آبی فراوان و درخت های توت سفید و قرمزوقفی، زبانزد خاص و عام در کشور بود به لوله افتاد و کل منطقه به تلی از ریگ وخاک تبدیل شد و درختانتوت چند صد ساله آن خوراک رایگان کارگاه های زغال سازی مستقر در بستر خشک شده رودخانه شد وبیش از 800 هکتار از فضای سبز خدادادی شهرستان کاملا نابود شده وبا کمال تاسف، دولت محترم در تمام این سالها حتی یک وجب فضای سبز برای جبران آن به مردم این منطقه هدیه نداده است.
• البته آب روزیه نیز اگرچه برای کل شهرستان سمنان آنروز )که مهدیشهر هم بخشی از آن بوده است( اختصاص یافت اما نه تنها تاکنون قطره ای از این آب به مردم شهرستان در سرچشمه داده نشد بلکه در اثر آن اراضی مستعد شهرستان، در اثر لوله کشی و حرایم مربوط به احداث تلمبه خانه ها و فشار شکن ها و خط انتقال برق، از ید شهرستان خارج شده و مانع جدی توسعه است. خصوصاً اینکه اغلب باعث زحمت اهالی منطقه در زمان ترکیدگی لوله و اتفاقات آب و برق می گردد و وجود لوله های آب با فشاری تا 60 اتمسفر در زیر شهر و خیابانهای پرتردد به مثابه بمب ساعتی و یک خطر بالقوه است کما اینکه تاکنون گرچه خوشبختانه خسارت جانی به شهر نزده است بلکه تخریبها و خسارات متعددی به مردم و زیرساختهای شهری وارد آورده است.
• یکی دیگر از معضلات و موانع توسعه در شهرستان ،عدم تخصیص منابع آب برای طرح های صنعتی مسکونی و گردشگری در نتیجه خروج ناعادلانه این همه آب از سرچشمه های شهرستان است و متاسفانه اغلب طرح های سرمایه گذاران در شهرستان مهدیشهر به خاطر کمبود آب، به نقاط دیگر استان هدایت گردیده است.
• شهرک صنعتی مهدیشهر و شهرک غنچه انگوری و مجموعه شهرک صنفی کارگاهی خلیج فارس و بسیاری از پروژه ها با مشکلات آب برای توسعه متوقف مانده اند و متاسفانه نتیجه خشک شدن این همه سرزمین در سرچشمه، رونق هزاران هکتار اراضی جدیدی است که در لبه های کویردر همین سال ها در اثر مازاد آب احیا و احداث شده اند.
• چاه های عمیقی که مرتبا حفر شده اند و صرف مصارف صنعتی و کشاورزی شده اند و شهرستان مهدیشهر همچنان از مناطق ممنوعه است و احیای سفره های زیرزمینی و حفاظت از محیط زیست در استان تعبیری ناعادلانه و انحصار گرایانه دارد.
• تاثر برانگیز تر از آن اینکه از فاضلاب شهر مهدیشهر نیز چشمپوشی نشده و قسمت اعظم آن در مهدیشهر مصرف نشده و به خارج از شهرستان منتقل می شود.
• علیرغم اینکه تقریبا تمام منابع آب پایدار شهرستان مهدیشهر به خارج از شهرستان منتقل شده و روزی آب مهدیشهر گوراترین آب استان بوده امروزه مردم شهرستان در سرچشمه مجبورند از آب سنگین چاههای بی کیفیت بنوشند.
• مهدیشهر اولین شهر استان است که طرح شبکه فاضلاب در آن، حتی قبل از تاسیس شرکت آبفا تهیه و اجراشده است و متاسفانه فاضلاب تمام شهر هایی که پس از مهدیشهر مطالعات آن ها آغاز شده است اجرا واتمام و تکمیل شده اند ولی اجرای بخش هایی از شبکه فاضلاب مهدیشهر پس از سالها هنوز باقی مانده است و هرسال بخش کوچکی از آن برای خالی نبودن عریضه و با همان شیوه به کندی اجرا می شود.
• منابع آب خام شهرستان نیز متاسفانه خوب مدیریت نشده و در پیچ و خم اداری و حقوقی و اعتباری سرگردان مانده و علیرغم وجود منابع آبی با سوء مدیریت سرانه فضای سبز در حال کاهش است.

9 – حوزه ورزش و جوانان

جناب آقای استاندار:

شهرستان مهدیشهر از قبل و پس از انقلاب همیشه دارای توانمندی های ورزشی بالقوه و بالفعل در سطح ملی و بین المللی بوده است و قهرمانان زیادی در این راستا تقدیم کرده است که مدال های رنگارنگ جهانی و المپیک قهرمانان مهدیشهر همواره به استان آبرو بخشیده است. خصوصاً رشته های کشتی، هاکی، دوومیدانی جولانگاه جوانان غیور مهدیشهری بوده و هم اکنون اکثر قهرمانی های تیم ملی هاکی ایران به دست قهرمانان و ملیپوشان و مربیان مهدیشهری رقم خورده است .با قهرمانی های متعدد در رده های ملی، آسیایی و جهانی ،مهدیشهر را “مهد هاکی ایران” نامیده اند.

• مهدیشهر همه ساله با داشتن چندین تیم از رشته های مختلف در لیگ های کشوری، به دلیل نداشتن امکانات و ورزشگاه های استاندارد و مخصوصاً خوابگاه های ورزشکاری، متاسفانه توانایی میزبانی این رشته ها را ندارد .
• تنها زمین فوتبال مهدیشهر مربوط به قبل از انقلاب است و پس از چهل سال هنوز تکمیل نشده است!!! و پیست دو میدانی و سکو و نور و… ندارد. این در حالی است که در همین مدت تعداد زیادی استادیوم و مجموعه های ورزشی بزرگ در شهر های دیگر علاوه بر بخش های عمومی، توسط ارگان های مختلف دولتی ساخته شده است.

_تنها استخر شهرستان مهدیشهر توسط بخش خصوصی ساخته شده ولی چندین استخر از بیت المال مسلمین در دیگر شهر ها ساخته شده است.

• دو استخر دانش آموزی اهدایی استان به مهدیشهر از سال های 88 تا کنون تنها 5 درصد پیشرفت فیزیکی داشته یعنی عملا هیچ.
• از آن جالبتر معامله سالن ورزشی آموزش و پرورش با تربیت بدنی مهدیشهر است که بهای آن در شهر دیگری، استخری از تربیت بدنی به آموزش و پرورش واگذار می شود یعنی سوختن یک مکان ورزشی در مهدیشهر!!
• استادیوم 15 هزار نفری که زمانی قرار بود در شهرستان سمنان آنروز حد فاصل مهدیشهر – سمنان ساختهشود در جنوب سمنان ساخته و بهرهبرداری شد و به جای آن ابتدا وعده ورزشگاه هفت هزار نفری داده شد کهنهایتا با ساخت یک سوله ورزشی هزار نفری در مهدیشهر که آنهم سالهاست هنوز نیمه تمام است! خاتمه یافت.

ورزشگاه نصر آموزش وپرورش با داشتن ردیف اعتباری بیش از 20 سال است که زمین و فونداسیون آن اجراشده و میلگردهای سربرافراشته بیشمارآن هریک دلیل و گواه این بی عدالتی و بی مهری گذشتگان است.

-توزیع ناعادلانه امکانات ورزشی یکی از عوامل سرخوردگی جوانان نسل های گذشته و فعلی مهدیشهر است و تاکنون هیچ پاسخ قانع کننده ای از طرف هیچ مقامی دریافت نشده است و بسیاری از اماکن ورزشی شهرستان با کمک و یا توسط بخش خصوصی به سر و سامان رسیده است. قطعا دلایل نارضایتی و مهاجرت مردم را باید در نارسایی ها و تبعیض های صورت گرفته از جمله در ورزش جستجو کرد.

10 – حوزه مسکن و راه شهرسازی

در حوزه شهرسازی بخشی از مشکلات و موانع به شرح ذیل است :

_ از مهمترین چالش های شهر مهدیشهر در خصوص سیاست گذاری بخش مسکن عدم وجود زمین مناسب در حوزه مسکن و شهرسازی در طرح جامع و هادی و عدم تخصیص شهرک های مسکونی به مهدیشهر بوده است.

تعدادی از شهرک های جدید التاسیس توسط بخش خصوصی احداث شده)لاله-فاطمیه-کوی دانشگاه و(…  و این در دراز مدت توانسته ضربه مهمی برای شهر به حساب آید. چون به دلیل عدم تخصیص زمین مسکونی در مهدیشهر، اولا مردم برای ساخت و ساز جدید به شهر های مجاور مهاجرت کرده اند. ثانیا سازمان مسکن هم در واگذاری 10درصد اراضی حق شهرداری با مشکل مواجه شده است و به همین دلیل روز بروز شهرداری از نظر سرمایه و زمین با مشکل بیشتری مواجه شده است.

– بافت قدیم روز بروز فرسوده تر شده و بدلیل عدم توانایی شهرداری، بازگشایی معابر و دسترسی ها سخت شده است و معابری که تعریض یا بازگشایی آن ها می توانست بسیاری از معضلات شهر را حل کند بلا اقدام مانده که بعضی از آن ها بیش از 50-40 سال است که در طرح قرار داشته و مردم آن بلاتکلیف اند. تعریض خیابان امام، بازگشایی معابر داخل بافت از جمله خیابان های امام حسن ،شلمچه، زیارت، شهیدطاهرزاده ،صاحب الامر، شهیدجوادیان و… از این جمله اند.

و همینطور:

• عدم واگذاری زمین ملی جهت ساخت و ساز در سال های اول انقلاب و گسیل مردم به سایر شهر ها
• تاخیردر تکمیل و واگذاری مسکن مهردر مهدیشهرو مهاجرت جمعیت طالب مسکن به شهر های دیگر
• ناتمام ماندن پروژه 700 واحدی اوقاف از سال1383که در بن بست های بروکراسی بلاتکلیف رها شده است. – عدم آمادهسازی 760 واحدی مسکن مهر که ترانشه ها و خاکریز های چند متری آن پایان جنگ ایران و عراقدرکوهستان ها و دشت های جنوب و غرب کشور را تداعی میکند و پاسخگویی برای مردم وجود ندارد و پروژهها اغلب به گونه ای طراحی و بهره برداری شده اند که جمعیت شهرستان به مرکز استان سرازیر میشود.
• تصویب و ابلاغ طرح جامع مهدیشهر که از سال 1388 آغاز شده پس از 10 سال مطالعه و بررسی و عنقریب به عنوان طولانی ترین طراحی شهری، قابلیت ثبت در کتاب گینس را خواهد داشت در سال 97 ابلاغ شده است. و صرف نظر از اینکه این طرح چقدر آگاهانه و کارشناسانه و با دلسوزی تهیه شده و افق دید آن چگونه است، با این زمان طولانی اثر بخشی خودرا از دست داده است.
• و بزرگترین معضل شهری ،عدم بهرهمندی نهاد های عمومی از مواهب اراضی ملی جهت پروژه های عمومی و از جمله فشار مضاعف به شهرداری و دستگاههای اجرایی جهت تملک املاک بخش خصوصی برای اجرای پروژه های عمومی تاسیسات شهری وفضای سبز وآموزشی و فرهنگی … است.
• همکاری ضعیف ارگان های مرتبط در واگذاری اراضی خدماتی از جمله برای آرامستان )بیش از 15 سال(، ترمینال مسافربری )بیش از 15سال(، زمین تاسیسات شهری شهرداری) بیش از 20 سال(، اراضی معوض جهت بازگشایی بافت قدیم )بیش از 30 سال(، و…

_ شهرداری حتی برای احداث فضای سبز هم مجبور است اراضی بخش خصوصی را با قیمت های گزاف کارشناسی روز خریداری نماید در حالی که در همه شهر های ایران ، اراضی دولتی بسیاری واگذارشده که حتی بعضی ها هنوز بلااستفاده رها شده اند و شهرداری ها هر از چندگاهی قطعاتی از آن را به منظورهای مختلف به فروش یا مشارکت میگذارند و استفاده می کنند.

-در بخش اصناف عدم بهرهمندی از زمین و عرصه مناسب جهت انتقال صنوف کارگاهی و صنوف مزاحم شهری علیرغم بیش از 25 سال پیگیری هنوز نتیجهای نداشته و واگذاری زمین آن کماکان در هاله ای از ابهام است.

• بافت قدیم و بافت تاریخی شهر بهسازی و حفاظت نشده و نیاز به اعتبارات حوزه بازآفرینی و بافت دارد.

همه این ها عواملی هستند که زندگی در این شهر را برای آنها که مهر سرزمین مادری در دل دارند و با علاقه و غیرت، دل از زادگاه خویش نکنده و مانده اند با خستگی و ناامیدی توام کرده است.

 

11 – حوزه تشکیلات اداری و سازمانی

پس از شهرستان شدن مهدیشهر از 14 سال پیش تاکنون، متاسفانه اقدام مساعدی درخصوص ارتقاء کمی و کیفی تشکیلات اداری و سازمانی شهرستان مشاهده نشده است. و گاها بعضی از امکانات زمان بخش هم به نوعی تقلیل یافته است. بدینوسیله تعدادی از نارسایی ها و نابسامانی اداری و سازمانی شهرستان مهدیشهر با عنایت به گذشت 14سال از ارتقاء بخش به شهرستان جهت استحضار به عرض میرسد.

در بعضی موارد حتی دستور یا مصوبه ارتقا یا رفع نقص نیز وجود دارد اما عملا اتفاقی مشاهده نمی شود وبیشتر در حد وعده و وعید و رفع تکلیف یا از سر باز کردن است .

1) اداره پزشکی قانونی مهدیشهر که حتی سال ها قبل از شهرستان شدن دایر بوده تعطیل شده است!وساختمان و کادر هم ندارد

2) اداره ورزش و جوانان شهرستان! در حد نمایندگی یا دفتر و در حد روستای فولاد محله است و علیرغم درخشش ورزشکاران مهدیشهری در سطح استانی، ملی و جهانی، با کمبود شدید نیروی انسانی مواجه بوده و ساختمان هم ندارد و در سرایداری ورزشگاه نیمه تمام آزادی مستقر است.

3) اداره ارشاد اسلامی شهرستان! در حد نمایندگی است و فاقد ساختمان اداری است و تنها یک نفر کارمند بعنوان مسئول فرهنگ سرا یا ارشاد یا.. در شهرستان حضور دارند!

4) صنعت و معدن و تجارت که قبلا اداره بوده به نمایندگی تنزل یافته و این اداره هم فاقد ساختمان و خانه بدوش است و تشکیلات اداری آن نیز کمبود دارد.

5) اداره حمل و نقل و پایانه ها که بکلی تشکیل نشده است.

6) اداره تعاون روستائی هیچ اداره یا دفتر یا نمایندگی یا ساختمان حتی استیجاری در شهرستان ندارد و تنها یک کارمند در اتاقی در شورای شهر حضور دارد.

7) شرکت شهرکهای صنعتی فاقد دفتر یا اداره است و متاسفانه امورات مردم در مرکز استان پیگیری می شود.

8) جهاد دانشگاهی تعطیل شده و مرکز علمی کاربردی آن نیز جمع آوری شده است.

9) سازمان حج و زیارت هیچ مرجعی برای مراجعه مردم در شهرستان ندارد

10) اداره هواشناسی و ایستگاه آن علیرغم مصوبات قبلی بلاتکلیف مانده و فاقد اقدام است.

11) اداره تعزیرات حکومتی درحد یک واحد سیار استانی است)واحد سیار دامغان) و ساختمان و اداره ندارد و با کمبود کادر و نیروی انسانی و امکانات موجه است.

12) اداره ثبت اسناد و املاک فاقد ساختمان مناسب است و کمبود شدید فضا موجبات نارضایتی شدید مردم و کارمندان آن اداره است و تشکیلات آن درحد بخش است.  شنیده ها حکایت از انتقال تعدادی از کارمندان و کارشناسان خبره به شهرستانهای دیگر دارد و بعضی از واحد های آن در شهرستان دایر نیست و این در حالی است که حجم مراجعات مردم به همین اداره نیم بند ثبت گاها با شاهرود برابری میکند.

13) اداره میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی علیرغم پتانسیل های بسیار بالای گردشگری شهرستان و قطب گردشگری استان از نظرتامین نیروی انسانی متخصص در حد بخش هم نیست و در ساختمانی که بنای آن بر موزه بوده مستقر است.

14) اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی فاقد ساختمان اداری است و ساختمان قدیمی آن سالهاست به صورت تلیاز خرده اجر و خاک مایه آبروریزی مدیران ماست اخیرا در مجموعه ورزشی نیمه تمام!!! کارگران مستقر شده است.

15) مسکن و شهرسازی که متولی ساخت و ساز مسکن و ادارات دولتی است خود فاقد ساختمان اداری مناسب است و در یک واحد آپارتمانی مسکونی مستقر شده و جوابگوی مردم شهرستان بلحاظ مکان و کمبود نیروی انسانی نیست.

16) جهاد کشاورزی شهرستان فاقد ساختمان اداری است و متاسفانه سال هاست خانه بدوش و مستاجر است و بدلیل کمبود فضا امکان بکارگیری نیرو های مصوب چارت سازمانی خودش را ندارو برای بعضی از خدمات ناچارا مردم شهر و روستا باید به مرکز استان رجوع نمایند .

17) اداره امور عشایری که باید از توانمندی بالایی برخوردار باشد از حداقل تشکیلات اداری و لجستیکی برخوردار است و مهمتر اینکه ایل عشایر سنگسری بعنوان بزرگترین جمعیت عشایر استان، حتی یک کارمند از این ایل در مجموعه اداری آن در عشایری استان ندارد در حالی که اداره امور عشایر کشور! زمانی در سطح معاونت رییس جمهور با سنگسری ها بوده است.

18) اداره امور آب فاقد ساختمان اداره است و سالهاست مستاجر است و کماکان دفتر یا نمایندگی است و بسیاری از امور از جمله مدیریت و هماهنگی های سد فینسک در سمنان انجام میشود.

19) ساختمان اداره آموزش و پرورش قدمتی بیش از 40 سال دارد و ساختمان جدید آن سال ها در شرف ساخت است)1390) و نیمه تمام رها شده است.!!

20) اداره راهداری و حمل و نقل و پایانه های شهرستان فاقد اداره و ساختمان اداری است و در مرکز راهداری در شهمیرزاد مستقر شده است.

21) نیروی انتظامی شهرستان علیرغم اختصاص زمین 4هکتاری فاقد ساختمان است و لذا چندین

اداره انتظامی از جمله فرماندهی انتظامی شهرستان مهدیشهر، کلانتری های مهدیشهر، اداره امور اماکن، اداره تشخیص هویت و… که هر کدام مستقلا باید دارای واحد اداری باشند همگی در یک ساختمان قدیمی و در فضائی فشرده مستقر شده اند و بسیاری از بخش های تشکیلاتی آن شکل نگرفته است.

22) زمین اهدائی مردم جهت ساخت اداره قند و شکر و غلات در گذشته تاکنون بلااستفاده رها شده و دولت محترم برنامه ای برای استفاده از آن زمین و سرمایه هبه شده مردمی یا عودت به خیرین جهت مصارف عمومی دیگر ندارد.

23) پارک علم و فن آوری استان در مهدیشهر فاقد ساختمان اداری و مرکز رشد می باشد و مستاجر است.

24) شبکه بهداشت و درمان و آموزش پزشکی شهرستان در اتاق های یک درمانگاه خیرساز مستقر شده است وفاقد ساختمان اداری مناسب است.

25) دادگستری شهرستان مهدیشهر فاقد ساختمان جهت شورا های حل اختلاف و دادسرا می باشد و مجموعادر یک ساختمان قدیمی تمرکز دارند و ساختمان جدید آن سالهاست بلاتکلیف است.

26) در ساختمان های موصوف به مجتمع اداری نیز که از ابتدا جهت استقرار ادارات شهرستان پیش بینی شدهتنها یک ساختمان احداث شده و آن هم با پیشرفت فیزیکی 98 درصد که حداقل از 10 سال گذشته تاکنون بلااستفاده و بلاتکلیف رها شده است و در خصوص واگذاری آن به یکی از ادارات خانه به دوش مهدیشهر هم نتیجه ای حاصل نشده است.

27) اداره حفاظت محیط زیست شهرستان با داشتن جنگلها و زیستگاههای حفاظت شده و کارخانجات متعدد با کمبود شدید کادر و نیروی انسانی و امکانات مواجه است.

28) فرمانداری شهرستان که مرکز ثقل حاکمیت در شهرستان محسوب میشود فاقد کادر انسانی کافی است و پس از بازنشسته شدن یا انتقال تعدادی از کارمندان عملا جایگزینی صورت نگرفته و ابتکار عمل این نهاد در بسیاری از حوزه ها با مشکل جدی مواجه است.

29) مدیران تعدادی از ادارات نیز عملا بلحاظ داشتن پست در مرکز استان، در ادارات خود حضور ندارند.

30) دادستانی شهرستان علی رغم پیگیریها و تلاشهای مردمی برای ابقا متاسفانه با لطایف الحیل جمعآوری شده است و در مهدیشهر دادستان و مدعیالعموم وجود ندارد.

31) واحدهای موجود در زیر مجموعه ثبت اسناد و املاک هم تاسیس نشدهاند و اموری مثل ثبت شرکت ها و اختراعات و اکتشافات در مرکز استان انجام میگیرد.

لازم به ذکر است که بسیاری از ساختمان های اداری شهرستان دارای قدمت زیاد و عمر بالا هستند.

12 –حوزه آموزش و پرورش

-مهدیشهر یکی از پرتراکمترین شهرهای استان از لحاظ جمعیت است و گرچه مدارس شهرستان از تراکم دانش آموزی بالا برخوردار نیست اما در شهر مهدیشهر سرانه فضای آموز شی بسیار محدود است .

متاسفانه بیش از 50 درصد ازمدارس شهر مهدیشهر فرسوده و دارای قدمت بیش از 40 سال و تعدادی بیش از 50 سال هستند.

-زمین با کاربری آموزشی با قابلیت دسترسی و متراژ مناسب در شهر وجود ندارد و بسیاری از مدارس فرسوده قدیمی هم قابلیت بازسازی ندارند.

-ساخنمان فعلی آموزش و پرورش در موقعت شهری مناسب بیش از 40 سال قدمت دارد و با کمبود فضا مواجه است و این در حالی است که خیرین مهدیشهری در سایر شهرها اقدام به ساخت مراکز آموزشی کرده اند و حتی ساختمان اداری شهرستان سمنان هم بدست خیرین مهدیشهر ساخته شده و از آن  مهمتر اینکه چندین فضای آموزشی وسیع برای بازسازی و بهینه شدن مانند هنرستان نساجی  سالهاست فقط تخریب شده اند واثری از ساخت و ساز در آنها نیست.

13- سایر حوزه ها :

-ساختمان دادگستری بیش از 10 سال است در انتظار افتتاح است و با این بودجه قطره چکانی معلوم نیست کی به بهرهبرداری برسد، این در حالی است که دستگاه مجری عدالت خودش قربانی بی عدالتی منطقهای گردیده است و بعد از شروع این ساختمان یعنی دادگاه انقلاب و عمومی شهرستان مهدیشهر کاخ های متعددی در شهرهای دیگر در دادگستری سر برآورده اند و قطعاً خود مسئولین حوزه قضایی هم از این هم اجحاف دلخورند.

-اداره اوقاف و امور خیریه و میراث فرهنگی و گردشگری نیزلازم است در تمامی عرصهها نسبت به حفظ آثار باستانی میراث فرهنگی و سرمایههای وقفی اقدام نمایند. از مجموع 11 آب انبار شهر مهدیشهر جمعا 4 آب انبار باقی مانده است و دو مجموعه یخچال و چند بنای وقفی میراثی دیگر هم در معرض آسیب جدی هستند.

شرح وضعیت توسعه شهرستان در سایر حوزهها از جمله حوزه، کشاورزی، اصناف، شهرداری و خدمات عمومی شهر، برق و گاز و مخابرات، صدا و سیما، فرمانداری و بخشداری، بهزیستی، کمیته امداد، کار و رفاه اجتماعی ،اشتغال ،میراث فرهنگی و گردشگری، اوقاف و اماکن مذهبی و انبوه طرح ها و پروژه های نیمه تمام که تعداد آنها به بیش از 50 مورد میرسد … را به دلیل اطاله کلام به فرصت دیگری موکول می نماییم.

جناب آقای استاندار:

ضمن عذرخواهی به جهت طولانی شدن عرایض، همانگونه که به برخی ناملایمات در سالهای گذشته اشاره گردید، شهرستان مهدیشهر علیرغم حضور فعال و چشمگیر مردم در همه عرصه های سیاسی ،اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و همه صحنه های قبل و پس از انقلاب و جنگ تحمیلی و دفاع مقدس و… با اینکه همیشه ازاولین ها بوده اما متأسفانه از این همه مواهب نظام و دولت، بهره مناسبی نبرده و همواره در مقاطع مختلف و دولت های گوناگون مورد بی مهری قرار گرفته است و مع الاسف از روند توسعه کشوری و استانی بازمانده است.

اکنون ماییم و تاریخ و خون هزاران شهید..

اکنون ماییم و نسل جوانی که صد ها پرسش در ذهن دارد که کارآمدی نظام جمهوری اسلامی ایران را مورد چالش جدی قرار داده است.

از جنابعالی بعنوان نماینده عالی دولت که درعین حال نماینده حاکمیت در استان محسوب میشوید ،انتظار داریم که در مقابل این چالش های مهم حساسیت نشان داده و با تدبیر و عقلانیت و البته عدالت و انصاف، این موضوع را مورد توجه قرار داده و در این خصوص استدعا دارد خواسته های ذیل را مورد عنایت ویژه قرار دهید:

1- تعیین چند تیم ویژه جهت بازرسی و بررسی موارد اشاره شده در حوزه های عمرانی، اعتباری و اقتصادی، اداری و رصد آنها بطور دقیق و کامل و همچنین ریشه یابی موارد مطروحه

2- تعیین کارگروههایی متشکل از امضا کنندگان ذیل با هریک ازمعاونین حضرتعالی و تشکیل جلسات مستمر ماهانه برای بررسی و رفع مشکلات و گزارش به جنابعالی تا رفع آنها.

3- صدور اوامر راهگشا در خصوص برخی ازموارد فوق که با دستور مستقیم جنابعالی حل و فصل میگردد و نیاز به طی مراحل طولانی اداری ندارد.

درپایان، انتظار مردم این شهرستان از جنابعالی این است که یکبار برای همیشه مردم قدرشناس این خطه را مورد عنایت ویژه قرار داده و بذر امید و اعتماد همگانی را در شهرستان مزین به نام امام زمان)عج( بیفشانید و حلاوت عزت ،اقتدار و عدل  نظام جمهوری اسلامی، ثمره خون هزاران شهید را بیش از پیش در این شهرستان به کام همه بچشانید.

سلامتی و موفقیت جنابعالی و همه دولتمردان خدوم را آرزومندیم.

 

با تقدیم احترام جمعی از فعالان اجتماعی شهرستان مهدیشهر

رونوشت:

حضرت حجه الاسلام والمسلمین مطیعی نماینده محترم ولی فقیه در استان سمنان

جناب آقای دکترگلرو نماینده محترم مردم  سمنان، مهدیشهر و سرخه در مجلس شورای اسلامی

حضرت حجت الاسلام والمسلمین بارانی امام جمعه محترم مهدیشهر

 

برچسب‌ها:استاندار سمنان

---