استاد مجید درخشانی ، نوازنده و آهنگساز از سنگسر و خاطرات کودکی اش میگوید

کودکی من در سنگسر گذشت . یکی از ویژگی های خاص سنگسر ، اختلاف آب و هوایی این منطقه است . اگر چند کیلومتر به سمت سمنان بروید با هوایی گرم و خک روبرو میشوید و اگر به سمت مازندران بروید ، هوای خنک و شرجی ساری را تجربه میکنید . این اختلاف هوا برای گردشگران جذاب است چون در هوای گرم تابستانی میتوانند به هوای خنک دسترسی پیدا کنند .
البته دیدن غار دربند نیز خالی از لطف نیست . هر چند من سالهاست که به این غار نرفته ام و نمیدانم که الان چه وضعیتی دارد ، یکی از تفریحات نوجوانی ام همراه با دوستانم این بود که به داخل غار دربند میرفتیم .مردم سنگسر مانند ایل های بختیاری ییلاق و قشلاق داشتند و کار اصلی شان دامداری و کشاورزی بود .من هم این سفرهای ییلاقی و قشلاقی را به یاد دارم .
شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که من در یکی از همین ییلاق ها به سمت سنگسر در کوهستان به دنیا آمدم ، در جایی غیر از بیمارستان ، درست در دل طبیعت .
تولدم در کوهستان همیشه من را به یاد این شعر لایق شیرعلی ، شاعر فارسی گوی تاجیک می اندازد که : ما کوه زاده اما دل های نرم داریم .
شاید به همین دلیل است که کوه برای من جذابیت خاصی دارد .البته هیچوقت جرات نکرده ام مانند بعضی از افراد به کوه های بلند صعود کنم . شاید هم یکی دیگر از دلایلش محصور شدن سنگسر در کوه و کودکی من در کوه باشد . سنگسر به دلیل امنیت حاصل از وجود کوه ها منطقه منتخب سکاها برای زندگی بوده است . به همین جهت ، قدمت زیادی هم دارد . یکی دیگر از ویژگی های این منطقه گویش خاص آن است . اینجا گویشهای هر ده کیلومتر تا به اندازه ای با هم متفاوت است که مردم زبان یکدیگر را به درستی متوجه نمیشوند . ویژگی آن صرف شدن فعل و فاعل و مفعول است . یعنی مانند زبان آلمانی متوجه میشوی که فاعل فعل به کار رفته مرد است یا زن . البته در زبان پهلوی هم اینگونه بوده است . یادم است در دوران دانش آموزی ام در سمنان ، وقتی معلم مان لغات جدید کلیله و دمنه را برایمان میخواند ، ما بچه های سنگسر به راحتی آنها را می فهمیدیم . یعنی درست همان کلماتی بودند که ما هم به کار میبردیم و نیازی به معنی نداشتیم . کتاب های پژوهشی در زمینه گویش های این منطقه بسیار زیاد است .
از کودکی هایم در سنگسر که بگذریم ، باید به اقامتم در سمنان اشاره کنم . سنگسر جای کوچکی بود به همین دلیل ما برای تحصیل به سمنان میرفتیم . یکی از بهترین خاطرات من معلم زبانم آقای کفامنش بود . ایشان در کلاس زبان ، یک گرام همراه خودش می آورد و کارهای بسیار خوب موسیقی کلاسیک مثل شور امیرف ، سمفونی بتهوون را در آن زمان که محدودیت های خاص خودش را داشت برایمان پخش میکرد . این برای من جالب بود که کسی در سمنان این چنین از موسیقی آگاه است . من در خانه ای بزرگ شدم که در آن همیشه رنگ و بوم وجود داشت و در کل فضای هنری غالب بود . ولی من مایل بودم که تحصیلات آکادمیک را در زمینه موسیقی ادامه بدهم زیرا آن زمان در سمنان استادی که به طور آکادمیک موسیقی کار کند ، نبود . به همین دلیل بود که پس از دیپلم با هدف تحصیل در هنرستان موسیقی یا دانشکده موسیقی به تهران آمدم. در دوران دانشجویی ام ، همزمان با تحصیل ، مربی نقاشی و موسیقی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودم . در آن دوران فراغتی هم داشتم ، برای تدریس به کودکان به شهرهای مختلفی رفتم ، مناطق جنوبی کشور مثل بندر عباس و اهواز و خرمشهر و … و البته مناطق شمالی و خصوصا شهر خودم سنگسر .
تنها خلوتی که پارسال داشتم ، اقامت یک ساله ام در دهی به نام رودک (سمت اوشن فشن) بود . دهی بسیار قدیمی که حتی اهالی اش میگویند ، قدمت امامزاده اش به زمان سلجوقیان برمیگردد. در این یک سال منزلی بالای کوه گرفتم و در میان روستاییان و اهالی بسیار مهربان آنجا زندگی کردم . رودک شرایط خاص خودش را دارد . در این یک سال در آن طبیعت بسیار زیبا ، چه در تابستان و چه زمستان ، از نظر کاری برایم بسیار پر بار بود . این تجربه برایم بسیار با ارزش بود . بسیاری از دوستانم میگفتند : ما هم آرزوی زندگی در چنین مناطقی را داریم ولی جراتش را نداریم .
در هر صورت من چون وابستگی کار روزانه به تهران نداشتم، توانستم این فرصت را برای خودم مهیا کنم . الان دیگر در آن روستا و بالای کوه نیستم ، ولی در همان اطراف اقامت کرده ام .

( گرفته شده از روزنامه جام جم/3مرداد91)

با تشکر از حمید سنگسر

 

برچسب‌ها:مجید درخشانی

---